Ik ben zo alleen thuis,
Naast het fornuis.
Ik hoor de druppel van de kraan,
Nu ben ik niet meer spontaan.
Was iemand er maar,
Want dat is zo raar.
Meneer beer is ook bang,
Ik ga door de gang.
Het is zo donker,
Zo aardedonker.
De deur gaat langzaam open,
Ik huilde zo hard al dat water uit mijn ogen.
Er was iemand, ik weet niet wie,
Het was Andy.
Meneer beer en ik waren dolblij,
Zo kregen we allebei een aardbei.
Waardering: 7 met 27 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Jennifer
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Je hebt het hevig verziektVorige gedicht: De wereld zo groot en rond