Voltooid verleden tijd.
Voel me raar van binnen,
wil t je uitleggen maar weet niet waar te beginnen.
Het is een gek gevoel,
hopeloos en zonder enige doel.
Misschien is t beter om t hierbij te laten,
niet meer aan denken en er niet meer over praten.
Toch wil ik deze kans grijpen,
in de hoop dat je t zal begrijpen.
Er zijn veel verschillen tussen ons beiden,
maar mijn gevoel laat zich er niet door leiden.
Denk weleens; misschien was t beter als ik sommige dingen had verzwegen,dan had ik wellicht wel een eerlijke kans gekregen.
Het heeft geen zin om zo te denken want we hebben besloten,
dat de hele hoofdstuk nu wel is afgesloten.
Het is duidelijk wat we nooit zullen worden; nl geliefden,
maar ik hoop wel goeie vrienden.
Heb het proberen uit te leggen,
maar ik kan beter voortaan niks meer zeggen.
Ben bang dat je me nu helemaal voor gek verklaar,
maar ik vind je nou eenmaal superleuk, en Hans dat is echt waar.
Waardering: 7 met 32 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Mary
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Je wordt al 50 en dat is niet misVorige gedicht: als ik bij jouw sta krijg ik het warm