Verdriet komt in vele maten,
jouw ogen zijn de diepe gaten.
Soms donkerzwart en diep heel erg diep,
Open terwijl ik sliep.
Rivieren vol met tranen komen nu naar buiten,
die gedachten die jij maar niet kunt uiten.
Ik heb je lief al zo heel erg lang,
daarom maakt jouw verdriet mij nu zo bang.
Helpen wil ik jou, laat mij je gids nu zijn.
Na donkere dagen wordt het toch vast weer fijn.
Mijn lief ik wacht nu op de dag,
dat ik hem weer zie: jouw stralende lach!
Waardering: 7 met 3 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door john
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: ik stille gedachtVorige gedicht: Bij jou ben ik zoals ik ben