Samen waren wij niet te breken, het is niet hoe wij beste vriendinnen leken. ;$
Vriendschap hoort iets moois te zijn, vriendschap is delen met elkaar en fijn.
Elkaar vertouwen & steunen, op elkaar bouwen & leunen.
In voor en tegenspoed, had je vriendschap zoals het moet.
Het is soms ook slecht, maar sommige dingen zijn gewoon echt.
Soms moet het, maar jij wat degene die mij uit mijn slechte gevoel redt.
Dingen veranderen, komen niet meer terug! Soms vraag ik mij af; wat doe je achter mijn rug?
Ik mis je dat moet je weten, sommige dingen moet je vergeten.
Kan het veranderen vraag ik mij af? Jij bent nu té ver af. Zou ik mezelf vergeven als ik de moed opgaf?
We hadden altijd lol, maar is het allemaal waar op deze grote wereldbol?
Mijn wereld is overvol, té vol om opnieuw te beginnen, maar kan ik je ooit nog terug winnen?
Allemaal vragen zonder antwoord, is dit hoe het moet en hoe het hoort?
Ik kan het niet vergeten, het is onmogelijk. Hopelijk ooit nog lukt het ons weer proberen we het opnieuw nog een keer. Als ik nadenk en realiseer.
Je bent gewoon nog steeds mijn alles,
Jij en ik niet te breken voor altijd samen.
Waardering: 7 met 4 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Maria
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: KauwgomVorige gedicht: ik stille gedacht