Waarom dit.
Waarom is het zo dat je zo in elkaar zit.
Waarom jij en mij.
Waarom niet wij.
Te veel vragen die je oit zal beantwoorden.
Waarom moet jij er toch altijd voor wegrennen.
Waarom kan je niet gewoon aan de afstand wennen.
Elke keer.. elke keer vlucht je maar weer.
Maar nu .. nu hoef ik je niet meer.
Toch blijft het moeilijk want wat ik nu nog voor je voel..
Wat ik nu nog voor je voel kan ik niet uitleggen dat moet ik laten zien maar je snapt toch niet wat ik bedoel.
Zo gaat het altijd bij jou.
Mij laat je maar altijd zitten in de kou.
Het is zeker dat ik jou niet meer vertrouw.
Ookal weet ik dat ik nog heel veel van je hou.
Waarom is het toch zo gegaan.
Waarom moest onze liefde op die manier vergaan.
Alleen maar meer vagen in me hoofd.
Ik kan niks vinden wat deze pijn verdoofd.
Waardering: 7 met 1 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door J
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Er was eens een oude zuurpruimVorige gedicht: Christian Corvalan