Het leven stopt ergens maar je weet niet waar.
Soms ben je ineens klaar.
Klaar om te gaan.
Opeens is je hart dichtgegaan.
Raak je de sleutel kwijt.
Nooit meer zal je hart open gaan, dat was het eind.
Het eind van je leven.
Waar je zo veel om hebt gegeven.
Je hart kan niet meer open.
Je kan alleen nog maar hopen..
Hopen, dat je voor altijd bij ons mag zijn.
Want je leven, zit nog altijd vol pijn.
Waardering: 6.67 met 3 uitgebrachte stemmen
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Met mijn blauwe Harley DavidsonVorige gedicht: nina heeft een broertje