Verlaten
Jij bent zoals je bent,
Als je dat niet weet,
Weet ik dat niemand jou kent.
En toen ik zei dat het me speet,
Keek jij me alleen maar aan,
Je omhelsde mij,
Maar jij vond het tijd om te gaan.
Ik keek niet blij,
Ik voelde me verlaten,
Jij keek nog even achterom,
En ik kreeg in de gaten,
Dat ik er vast veer overheen kom,
Dat je mij ooit heb verlaten

Waardering: 6.5 met 2 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Linda

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
 
Volgende gedicht: miljonairs, ze hebben alleen lastige kinderen
Vorige gedicht: Een groot kasteel
 
© 2006 - 2023 Jan Hengeveld.