ik doop een zwarte knoop
en dan plens ik wat water
op een kater
die krabt mijn gezicht weer eens open
dus drink ik in de avond
me bezopen
maar in de ochtend val ik uit een rode kraan
en verlies ik andermaal mijn baan
natuurlijk vloek ik niet
dus drink ik water uit
een plastic groen vergiet
en in de grote warme woestijn
begraaf ik alle pijn
en hef het slanke glas azijn
Waardering: 5.5 met 2 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Dirk klein
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Hij liet zich leiden door de windVorige gedicht: Shoppen