Ik wou, dat het was, zoals ik weet, dat het nooit zal zijn.
Vandaag, met het oog op gisteren, denk ik aan morgen, al was de mogelijkheid nòg zo klein,
Achteromkijkend, zou ik dingen anders hebben gedaan.
Bestond de tijdmachine maar in werkelijkheid, dan was ik daar zeker in gaan staan.
Dan draaide ik gebeurtenissen terug,
Maar nu sta ik stil op de loopbrug.
Waardering: 5.5 met 2 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door JCN
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Volgende gedicht: Ik hou van jou
Vorige gedicht: Invloed