Verdriet.
loslaten dat is een toverwoord,
dat heb ik al vaak gehoord.
Laat het toch los het verleden,
wat kan jou dat verleden nou schelen.
Maar zo makkelijk werkt dat niet,
er zit nog zoveel boosheid en verdriet.
Want ik kan alleen maar huilen,
en mijn tranen verschuilen.
Onzichtbaar en toch zo dichtbij,
door mijn verleden voel ik altijd een terugglij.
Waardering: 9 met 2 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Marian
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: beste Vorige gedicht: Dit Ben Ik..