mam het spijt me wat ik je aangedaan heb
maar ik wil je laten weten dat ik je liefheb
waarom kun je het me niet vergeven
mijn gedachten zijn bij pa en jou
deze afstandelijkheid is niet wat ik wou
maar ik hou nog steeds van jullie allebei
waarom beginnen we nu niet met een schone lei
deze afstandelijkheid moet echt voorbij zijn
de strijdbijl moet begraven worden
waarom zijn jullie zo boos geworden op angelo en mij
kom op we beginnen nu gewoon met een schone lei
want jullie zijn mijn ouders ik wil jullie terug
in mijn leven alsjeblieft pa en ma kunnen jullie
het me nu eindelijk eens vergeven
Waardering: 5.5 met 2 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door bertina
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Ik kan het leven gewoon even niet meer aanVorige gedicht: het maan licht valt raar op in mijn ogen