Geen reis is te lang voor jou.
Al ga ik door decemberkou .
Door een woestijn zonder eind.
Waar de zon jou lieve gezichtje beschijnd.
Al duurt de reis jaren.
En word ik belaagd door grote gevaren.
Maar als ik terugkom op mijn paard.
Nog even trouw maar hoogbejaard.
Zou ik je mijn liefde bewijzen .
Door nog een keertje rond te reizen.
Maar ik wil jou niet onderwerpen aan gevaren.
Die zich in het land ontwaren.
Dat ik jou ontmoet had was een bijzonder.
Dat jij mij zag staan was wonder.
Maar van alles wat ik in mijn leven had.
Uit het mooiste levendspad,was jij mijn aller mooiste schat.
Waardering: 5.5 met 2 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door michelle
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Jij(L)Vorige gedicht: ap rimix (je weet het zelf )