De dag
De zonnestralen schijnen,
Tot op de aarde in lijnen.
De zon geeft warmte en licht,
Het brand zoals je fietslicht,
in de reflectoren van een vrachtwagen,
de mooie kleuren worden op opgeslagen
in een poppenwagen.
Nu de zon zal ondergaan,
zal de dag vergaan.
Je zal knus onder de maan gaan slapen,
uren lang zal je liggen gapen.
's Morgens wordt je wakker
onder een straal van zonneschijn,
met een tikkeltje nekpijn.
De dagen zullen altijd opnieuw en opnieuw beginnen
je zal er altijd kunnen van beminnen.
Waardering: 5.5 met 2 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Louise Dosogne
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Ik ben nu erg zenuwachtigVorige gedicht: Hoera! Het is feest