Op een zonnige dag
Ik zit op de stoep en kijk omhoog
geeft hij me nou een knipoog
Oeps nou wordt ik rood
wat ben ik een idioot
wat kan ik er nog aan doen
Ik weet het, ik geef hem wel een klapzoen
waarom kijkt hij zo raar
het is toch een heel normaal gebaar
Ik vraag hem uit, dat is een idee
morgen avond in het Grand-café?
Waardering: 5.5 met 2 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Dominique van Rooij
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: vandaag zijn jullie 14 jaar getrouwdVorige gedicht: alleen op het schoolplein