Als je naar de mensen luistert
en er word toegefluist.
Meid, wat doe je het goed
dan pak ik maar weer mijn toverhoed
en zeg dan ja het gaat me steengoed.
Dat ik iedere dag pijn heb
dat zeg ik dan maar niet.
Ik wil niet dat iemand mijn verdriet ziet.
ik probeer gewoon door te gaan
en niet te denken wat deze ziekte mij heeft aangedaan.
Kanker dat is de naam.
Waardering: 5.5 met 2 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Marian
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Jullie zijn al 12,5 jaar bij elkaarVorige gedicht: een traan