de regen tikt tegen het raam,
niet snel maar langzaam.
mn gedachten draaien in mn hoofd,
zo snel dat het mij verdoofd.
die gedachten gaan over jou,
dat ik vanavond bij jou zijn zou.
maar alles loopt anders dan verwacht,
niemand had dit gedacht.
wachten deed ik uren lang,
jij kwam maar niet dat maakte me bang.
toen dat ene telefoontje,
en mn hele leven werd een zootje.
ik wou het niet horen,
het zou recht door mijn hard heen boren.
ik kon het niet aan,
ga daar maar eens aan staan.
toch heb ik alles geregeld,
en de kist met een dikke kus bezegeld.
nu een leven zonder jou,
dat is iets wat ik absoluut niet wou.
mn leven pak ik gewoon weer op,
maar wel na een lange stop.
leven zonder jou is echt niet mogelijk,
want jij blijft altijd in mn hart waarschijnlijk...
Dit gedicht is ingezonden door maaike
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: hallo halloVorige gedicht: ik leef in het heden