ergens tussen engeland en wales.
daar was een jonge heel speels.
zijn maam was arthur.
het was een starter voor koning zijn.
dan stond hij op het kasteelterrein.
hij kreeg van bries een steen.
die was voor hem alleen.
geen vriend mog het weten.
hoe ze dan ook heten.
dan keek hij een de steen.
hij keek er dwars doorheen.
toen hij koning was.
was de steen verloren tijd.
ja voor altijd.
Dit gedicht is ingezonden door jesse
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Ik wou dat ik dood wasVorige gedicht: ergens tussen engeland en wales