ik voel mij niks meer waard
en de lucht word niet geklaart.
Ik wil naar de hemel toe
want ik ben het leven hier zo moe.
Ik weet dat ik zo niet mag denken
maar ik ben toch over na aandenken
Om een einde aan mijn leven te maken
Want ik ben volkomen aan het opraken.
Ik heb gewoon teveel meegemaakt
mijn ziel is ontzettend geraakt.
Om zo door te gaan met mijn leven
van mij is niks meer overgebleven.
Maar ik durf geen einde aan mijn
leven te maken
want ik zal beslist mensen ermee
raken.
Dus ik ga gewoon maar door
en blijf op de aarde waar ik thuis hoor
Waardering: 8.2 met 5 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Sam
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: tatianaVorige gedicht: je bent weg, maar toch zo dichtbij