tatiana
toen ik jou voor de 1e keer zag
kwam er bij mij een brede glimach.
Zo lief schattig en klein
zo kwam jij tevoorschijn.
Je was te vroeg geboren
en mocht niet mee waar je thuishoorde.
Je moest nog de couveuse in
maar daarna werd je een heldin.
Je deed het zo geweldig goed
en je had een lieve snoet.
Nou ben ja al 2 jaar
en we zijn nog allemaal bij elkaar.
Daar ben ik je zo dankbaar voor
dus ga vooral zo door met jou lieve kinderlach.
want als jij bij mij bent dan voel ik geen tegenslag.
Lieve tatiana...je bent mijn kleinkind
en dat is iets wat ons samen bindt
Waardering: 8.2 met 5 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door sam
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Maandag 25 Augustus 2008Vorige gedicht: ik voel mij niks meer waard