ik kan het zien,
ik kan het bijna zien
Hetgeen waar ik zo intens naar heb verlangd,
sinds mijn eerste ademtocht wel misschien.
en mijn hele wezen vol dankbaarheid en geluk ontvangt,
mij verkoelt en tegelijkertijd mijn hart verwarmt.
het is haast alsof ik het al voel.
als fris koud water, die de heetste zomerdag verkoelt, frustratie en onmacht als ongewenst vuil wegspoelt.
Het klopt, dit is juist, precies zoals het is bedoelt.
Dit is het, dit moet het zijn, er en klinkt een stem.
'Ik zal je een hoopvolle toekomst geven, Mijn plan met jou staat vast, al voor je ook maar door iemand werd gekend.'
Dit gedicht is ingezonden door PrincessSara
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Vader en dochterVorige gedicht: Middelbare School