Vrijdag 27-02-2015 de dag dat mijn leven compleet overhoop gooide
Het gevoel dat iemand al mijn ramen ingooide
Niet wetend wat je staat te wachten
Maar wel vanwaar al die lichamelijke klachten
Het vervolg ging ineens heel snel
Waarom verdien ik deze hel?
Donderdag 05-03-2015 de datum van de lumbaalpunctie
Dat doen we wel ff was mijn reactie
Vervolgens doodziek te worden en plat op me rug te liggen niet voorzien
Wat is dit verdomme zwaar afzien.
De gedachtes schieten heen en weer
Het is dan ook dat ik nu pas echt realiseer
Hoe ziek ik werkelijk ben ondanks ik me niet zo voel
Het is een complete warboel
Die punctie , mri's en dan de uitslagen het duurt allemaal zolang
En het maakt me zo verschrikkelijk bang
Mn leven staat stil weet niet waar ik sta
Volg de dagen nu maar vanzelf achterna
Op naar maandag de mri en dan de 30-03-2015 eindelijk de uitslagen
Die dag word hopelijk alles duidelijk en word et iets minder deze bagagewagen
Dit gedicht is ingezonden door miran
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: er was eens een man in AfghanistanVorige gedicht: ik kijk nu naar tv