Dagen werkten ze in de warmte
tot de avond en het zweet op de ruggen glansde
't koste tijd en het hield niet op
's avonds waren ze doodop
's ochtends moesten ze weer door
ze zongen een lied
de Duitsers hadden het eerst niet door
het was een verzetslied
wat hun nog een beetje moet gaf
maar dat duurde niet lang
maar toen hielden de Duitsers hen in bedwang
om dat niet te doen
Dit gedicht is ingezonden door Lucienne
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: twee weken terugVorige gedicht: Ik loop in een bos