twee weken terug
vertelde ze het tegen mij
niemand mocht het nog weten
wat er stond te gebeuren
ik wist niet wat ik moest doen
hoe kan dat nou?
is er dan niemand die helpen kan?
nu staat het vast.
jullie verlaten elkaar,
een zoontje in het midden.
zo jong en al zoveel meegemaakt!
er zijn zoveel vragen in het leven
maar de antwoorden blijven weg
Dit gedicht is ingezonden door willeke
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: ik zat eens te denkenVorige gedicht: Dagen werkten ze in de warmte