Er was eens een beeldschoon meisje
En ze woonde in een klein paleisje
Ze had een hele mooie snoet
Met haar lippen zo rood als bloed
Maar denk nu niet dat het daarmee ophoudt
Want ze heeft haar zo zwart als ebbehout
En dat was een mooi contrast met haar huid
Want die zag er zo wit als sneeuw uit
Met haar stiefmoeder kon ze het niet goed vinden
Want die wou de wereld met haar schoonheid verblinden
ZO vroeg ze steeds aan haar spiegel
Dit gedicht is ingezonden door steeds
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Er was eens een beeldschoon meisjeVorige gedicht: Ik word gelukkiger naar mate ik ouder word