ik ben dom, impulsief.
Mijn excuses ik weet niet wat, maar wel dat het mis liep.
Opgesloten van binnen, in mijn hart agressief.
Ik twijfel heel diep, vol met angst en verdriet.
Ik improviseer me een volautomatisch geweer en schiet iedereen neer.
Zie hoe ik drugs consumeer.
Ik beleef in tijden al geen aangename familiesfeer meer.
Dreigementen staan vollop in de aanval.
Pas op voor je besluit.
Zet een stap vooruit
Wetend dat je ze aankan, sla dan.
Kijk wel uit, niemand voelt met je mee onder jou aders en huid.
Kijk is door je ruit, je naasten staan in de rij voor een heroinespuit..
Dit is de eerste keer vanuit mijn pijn, gevoels die ik uit.
Voor die éne keer dat ik ze eens niet opsluit.
Ik ben toe aan een terapeut.
Dit gedicht is ingezonden door Vairruss97
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: het was maandagVorige gedicht: het leven zonder jou is saai