het was maandag
een frisse lentedag
'wat is de kans...' vroeg zij mij
dus deed ik het heel blij
om uit het raam te gaan had ik beter afgeslaan
maar daar stond ik
als een echte dommerik
snel achter mij sloten ze het raam
dat was niet aangenaam
buiten was een zomersbriesje
maar ook pollen dus ik liet een niesje
aan de overkant vond Pieter het ook wel fijn
en natuurlijk is alles leuker in zijn bijzijn
toen mocht ik naar binnen
maar de problemen moesten nog beginnen
er was veel gelach
maar ik deed iets wat niet mag
toen kwam er meer spijt
want ik was mijn lockersleutel kwijt
ik had dus geen boeken
om mijn oefeningen in te zoeken
mevrouw Vermeulen kon wel veranderen in een donderwolk
uit haar oren kwam bijna een rookwolk
gelukkig was het een milde straf
die zij mij gaf
van haar moest ik dit gedichtje schrijven
zo zou ik mijn lesje wel krijgen
maar zij blijft nog steeds een topleerkracht
waardoor iedereen lacht
Dit gedicht is ingezonden door riet-harded
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Lieve Axelle Vorige gedicht: ik ben dom, impulsief.