Zo dus jij bent peter
Bij afstand de grootste vreter
Althans dat was jij
Maar nu houd jij af en toe van een knolselderij
Heb ik het dan toch mis
Of sluit jij vaak een compromis
Ergens dacht jij alles te kunnen
Zoals wodka te verdunnen
Je wilde nog even naar beneden
Maar jij vergat een aantal treden
Daardoor heb je flink last gehad
Nee, niet van je achterste gat
Je ribben of iets dergelijks deden pijn
Ach, dacht je daar gaat je meesterbrein
Weetje peter, af en toe je mondje houden
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Lieve JoyceVorige gedicht: Wat een jaar was dit,