Gedichten: nieuw

Abdel, ik meen alles wat ik zeg,
Als je me niet gelooft, heb je pech.
Ik bedoel het echt goed,
En geef je nog wat meer moed.
Want ik ga het echt niet verknallen,
Doe ik dat wel, mag je me zo laten vallen.
Ik heb echt spijt van wat ik heb gedaan,
Ik zie je nog zo voorbijgaan.
Met een lach op je gezicht,
Nu ben ik het domme wicht.
Want ik heb je zwaar gekwetst,
Ik geef om je, dat weet je best.
Ik heb nooit geweten,
Dat je zoveel om me gaf.
Nu je echt bent weggegaan,
Besef ik pas wat je allemaal hebt gedaan.
Om mij gelukkig te maken,
Niet om mijn hartje te kraken.
Want dat zou je nooit doen,
In nog geen jaren, geen miljoen.
Ik heb gewoon geen woorden voor wat ik voel,
Weet je wat ik bedoel?
Ik heb mezelf pijn gedaan,
Door jou te laten gaan.
Ik weet niet meer wat te zeggen,
Ik kan nog zoveel woorden op tafel leggen.
Maar die betekenen niet wat ik bedoel,
Die woorden zijn met minder gevoel,
Dan de dingen die ik denk,
Zoals de vriendschap die ik je schenk.
Alleen voor jou,
Nu sta ik in de kou.
Ik wil je niet kwijt,
En zeg nog eens dat het me spijt.
Ik heb verkeerd gedacht,
En foute dingen verwacht.
Van mensen die zogenaamd om mij gaven,
Maar alleen maar met mij speelden.
Ze hebben mijn hart ook gekraakt,
En mij van binnen geraakt.
Ik kan nergens gaan schuilen,
Of op iemands schouder uithuilen.
Want jou ben ik nu kwijt,
Met heel veel spijt.
Nu denk ik terug aan onze tijd,
Dat we lachten en we sjansden,
Rond sprongen op straat en dansten.
Je hebt me zoveel gegeven,
Wat niemand ooit met mij kan delen.
Je bent gewoon speciaal,
Snap je mijn verhaal?
Het is moeilijk uit te leggen,
Heb je nog wat te zeggen?
Je weet me te wonen,
Je mag altijd eens langskomen.
Dan zal ik proberen te verwoorden,
Hoe ik echt over je denk,
En wat ik je allemaal schenk.
Ik wil dit echt niet,
Zie je dat dan niet aan mijn verdriet?
Geef me één klein moment,
En ik vertel je wie je echt bent.
Je bent gewoon een schat,
Nu zijn mijn oogjes alweer nat,
Van de tranen die eruit vloeien,
Ik wil me niet opboeien,
Maar ik kan er echt niet tegen,
Ik heb je nog zoveel te geven,
Dus onze tijd is nog niet voorbij,
Het is voor altijd ik en jij.
Met jou aan mijn zij,
Was ik altijd blij.
Ik wil dat je vergeet,
Wat ik in het verleden allemaal deed.
Met jou erbij is mijn wereld pas compleet.
Zie je me graag?
Dat is niet de juiste vraag.
Ik weet dat je er altijd zult zijn,
En dat verzacht de pijn.
Ik vind het zo raar,
Jij was altijd daar,
En stond altijd voor me klaar.
Nu weet je ongeveer wat je voor mij betekent,
En ik hoop dat God je heeft gezegend,
Want je bent het echt wel waard,
Ik wil je nog bij mij voor 100.000 jaar,
Maar dat zal niet gaan,
Hoelang zul je nog bestaan?
Maar al de tijd dat ik nog zal leven,
Wil ik samen met je beleven,
En wil ik met je delen.
Als je nu nog niet snapt wat ik bedoel,
Dan heb je echt geen gevoel.
Dan leef je je leven zonder doel.
Ik heb echt moeite gedaan,
Zodat jij me weer ziet staan.
Ik zal je nooit laten gaan,
Geen afscheid, maar wel een traan.
Omdat ik je heb gekwetst,
En weet je: ik doe mijn best.
Ik wil je alles geven wat je van mij verwacht,
Maar sommige mensen hebben mijn gevoelens verkracht.
Dan is het niet meer vastbesloten,
Dat ik mijn hartje nog eens open.
Dan denk ik telkens weer,
Aan die ene keer,
Dat ze mij hebben voorgelogen,
En ook nog eens hebben bedrogen.
Dus vergeef me mijn fouten,
Ik zal altijd van je houden.
Ook al zeg ik je dat ik je haat,
Of zet je letterlijk op straat.
Er is één ding dat ik weet,
En dat is dat ik je nooit vergeet.
Je zit voor altijd in mijn gedachten,
Maar dat was wel te verwachten.
Ik heb een fout gemaakt,
En dat heeft jouw hartje gekraakt.
Ik wist het echt niet,
Dat je me zo graag ziet.
Dus we zullen wel zien,
Het komt toch nog wel goed, misschien?

Waardering: 7.22 met 32 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Britt

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Volgende gedicht: In nederland is het mooi
Vorige gedicht: In mijn dromen, zag ik een hele mooie fontijn