Ik huil van binnen,
Maar ik mag het niet laten merken.
Waar moet ik beginnen,
Als eerste: mijn moeder slaat me, mijn vader is dood,
En nu lig ik op straat, in de goot.
Helemaal alleen, eenzaam en stil.
Wat moet ik nu beginnen, hoe weet ik wat ik echt wil?
Ik kan het wel zeggen, maar het lukt niet.
Overdag snuif ik maar wat wiet,
Het is slecht dat weet ik,
Stiekem laat ik een snik.
Zal het ooit goed komen met mij,
Als dat zo is, dan ben ik blij.
Waardering: 7.21 met 75 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Inge
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Veertig jaar getrouwdVorige gedicht: met pijn in me hart ga ik het leven tegemoed