Gedichten: nieuw

lieve pap en mam,
ja ik heb meschien een schram,
maar het boeit jullie toch niet,
meschien dat het een litteken achterliet,
het enigste wat jullie boeit zijn mijn cijfers,
en al de andere eisers,
maar jullie zien niet waar jullie dochter doorheen gaat,
die jullie met pijn meschien wel achterlaat,
en nee het gaat niet goed met haar,
maar dat is waarschijnlijk alleen maar bezwaar,
let eens een keer op haar mentale gezondheid,
dan alleen maar cijfers die horen te zorgen voor trotsheid
ze doet haar best,
maar jullie geven haar alleen maar huisarrest,
ze voelt zich alleen,
alsof ze valt in de diepte als een baksteen,
weten jullie uberhaupt waarom ze soms geen goeie cijfers heeft,
omdat ze haar mentale gezondheid niet aan jullie aangeeft,
ze heeft stress,
ze is bezig met een aanpassingsproces,
maar alle druk schiet door haar hoofd,
maar jullie denken dat ze zich uitslooft,
open asjeblieft jullie ogen,
want straks komt het einde voor haar wel aangevlogen,
jullie weten niet van haar sneeën,
voor haar zijn het maar ideeën,
en ja het komt door de social media die maakt haar kapot,
maar ja er is niemand die haar echt hulp aanbod.

Dit gedicht is ingezonden door Rebecca Stuij

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Volgende gedicht: ik ben moe
Vorige gedicht: Mama