Elke keer voelt het als falen
Weg dwalen in die gedachten
Toen je vroeg hoe het ging lachte ik
Ik slikte en zei goed
Geen idee of je iets vermoed
Of je weet van die afscheidsbrief
Vaak zie ik geen ander alternatief
Als je nu maar eens wist wat er effectief door mijn hoofd ging
Wat als ik mezelf ophing of van een brug spring
Als je de alarm signalen maar eens ontving
Voor ik weg ging
Geen idee of het ooit tot je doordringt dat je je zelf soms te veel opdringt
Misschien dringt het ooit tot je door
Misschien pas als ik helemaal ontspoor of er net voor
Dat lege gevoel van binnen waardoor ik mijn energie verloor…
Ik zit er weer onderdoor
Maar krijg bijna geen gehoor van jou
Ik wou dat je mij begreep
Dit gedicht is ingezonden door Kay
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Lieve ColindaVorige gedicht: Ik ken je niet zo goed