ik ben zo blij als een vogel
ja ik doe zo onnozel
mijn vleugels kan ik spreiden
terwijl ik vlieg over weiden
op een dag werd ik gevangen
plots zat ik in een kooi te hangen
fluiten doe ik met veel spijt
want er is niemand die zich over mij uitweidt
angst en verdriet zijn mijn part
heel diep in mijn hart
Waardering: 7 met 3 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door vogel
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: LiefdeVorige gedicht: Ik aanbid je al heel lang