Ik aanbid je al heel lang,
als ik kijk naar zonsondergang
Dan denk ik aan jou,
omdat ik jou vertrouw.
Ik ben bang voor de afgang,
en dat maakt my bang.
Ik kan niet zonder jouw,
omdat ik je moet zeggen dat ik van je hou.
ik ben bang dat jij mij niet ziet staan,
maar zonder jouw zou ik achteruitgaan.
Liefde maakt vreselijk blind,
Dat is waarom ik jou bemind.
Nog een paar slapeloze nachten,
ben je volledig in mijn gedachten.
Want liefde is iets dat op moet bloeien,
Zo als een roos die moet groeien.
Ik ga je nu verlaten,
zonder er met jou over te praten.
Bij jou heeft verliefd zijn geen zin,
Dus het is tijd voor een nieuw begin.
Waardering: 7 met 4 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door ROSA
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: ik ben zo blij als een vogelVorige gedicht: Twee jaar weg