Wij hadden een heel lief klein poesje,
In zijn ogen kon je zien: zo meteen komt er een smoesje.
Lief kon je hem niet echt noemen,
Dus hebben wij hem moeten vernoemen.
Van een heel zoete naam,
Naar Tijgertje, dat gaf wel ietsjes meer faam.
Hij speelde zo veel,
Van lief was hij helemaal het tegendeel.
Hij beet iedereen en hij krabde,
Zelfs iemand uit Zimbabwe.
Dus wij dachten: "Dit is te veel! Het gaat te ver,
Hij past beter bij een actie filmster."
Dus brachten wij hem weg,
Naar een mooie bosweg.
Hij was niet zo'n goed achterblijvertje,
Maar dat was toch het einde van Tijgertje.
Waardering: 9 met 2 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door TigerLily
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: DiamonoloogVorige gedicht: In je ogen zie ik de maneschijn