Ben ik dat?
- Ja, dat ben ik.
Schrijf ik nu iets over mezelf?
- Ja, dat doe ik.
Noem je mij nou dik?
- Nee, maar sommigen wel, denk ik.
Maar hoe schrijf je iets over jezelf?
- Weet ik veel, schrijf wat mensen van je denken, vieze pik?
Misschien vinden ze me een workaholic.
- Eerder een alcoholic.
Of ben ik een bangerik?
- Nee, net niet, maar ik vind je een viezerik.
* grinnik *
- Schrijf toch niks. ik ben jou beu met al je gezanik.
Zij niet alleen, ik ben het ook moe
- Hé, waar is je ik-toon nou naartoe?
Weet ik veel, misschien duikt hij straks wel op en zegt hij: "Boe!"
- Nee, dat doet hij niet.
Nu verpest jij het, vuile hypocriet!
- Hoezo, ik weet niet eens hoe hij eruitziet.
Hij lijkt op zijn voorganger en met velen klinkt het als een lied.
- Boeiend, waarschuw me als je hem ziet.
Daar is hij weer, alsof hij ons bespiedt.
- Maar ik zie hem niet.
Dat is het hem nou net. Je luistert enkel en geniet.
- Ik denk dat ik het begrijp.
- Waarom zo stil?
Je weet echt niet wat je wil.
- Jawel zoiets is een peulenschil.
- ...
Het begint weer en ik zie de zin er niet van in.
- Wil je teruggaan naar het begin?
Ja, want je klinkt geforceerd en vertelt onzin.
- Misschien, maar nu geef je weer toe aan deze waanzin.
- ...
Ben ik dat?
- Zijn we terug in het begin?
Nee, we zitten er weer middenin.
Waardering: 9 met 1 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Florian Herben
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)